Kom je als professional bij gezinnen thuis, dan weet je dat elk gezin zijn eigen normen en waarden heeft - ook als het gaat om beeldschermgebruik. Maak jij het weleens mee dat ouders heel andere opvattingen hebben over beeldschermgebruik bij hun kind dan jij? Als je dat aankaart, kan dit al snel als een oordeel overkomen. Hoe pak je het wel goed aan? Welke vragen stel je? Hoe ga je het gesprek aan?
Deel je ervaringen en tips met andere professionals op het channel 'Veiligheid in gezinnen' van Augeo op 1SociaalDomein.
Hoe doe jij dat?
‘De serie Babies op Netflix heb ik zelf gekeken toen ik zwanger was van mijn zoontje Flynn. Je ziet een aantal baby’s opgroeien in hun eerste jaar en krijgt ondertussen interessante wetenschappelijke feiten te horen. Echt een aanrader voor (aanstaande) ouders.’
‘Het boek Het Babybrein is geschreven door mijn collega-onderzoeker en mentor Sabine Hunnius (en Michiel van Elk). Zij heeft alle wetenschappelijke kennis over het babybrein samengevat in dit prettig te lezen boekje.’
Uit verschillende wetenschappelijke studies naar het effect van beeldschermen op de ontwikkeling van heel jonge kinderen komt als advies: tot 2 jaar geen beeldschermen. Dat is ook de richtlijn van het World Health Organization (WHO). Een groep Franse onderzoekers onder wie artsen, raadt een minimale leeftijd van 3 jaar aan. In dit artikel wordt de haalbaarheid daarvan betwijfeld.
Op Mediaopvoeding.nl en Mediawijsheid.nl kunnen Nederlandse ouders informatie vinden over verantwoord beeldschermgebruik.
Advies beeldschermgebruik door jonge kinderen
Lees- en kijktip van Marion van den Heuvel
Beeldscherm-tips
Maak je je veel zorgen over de taalontwikkeling?
Tegelijk lijkt het scherm ook een tovermiddel om onrust weg te nemen.
Zijn er ook effecten op sociaal en cognitief gebied?
Iets anders: wat doet mediagebruik door heel jonge kinderen zelf met hen?
‘Uit onderzoek blijkt ook dat mediagebruik door kinderen ouderschapsstress vermindert’
‘De baby’s haalden alles uit de kast om weer de aandacht van de moeder te krijgen’
Marion van den Heuvel
is onderzoeker bij Tranzo, Scientific Center of Care and Wellbeing van Tilburg University. In haar onderzoek focust zij op een gezonde, fijne toekomst voor kinderen en hun ouders.
Naar inhoudsopgave
Naar het volgende artikel
Deel deze pagina:
In het nieuws hoor je vaak dat scholen aan zet zijn en dat er voorschoolse programma’s moeten komen, terwijl ik denk: nee, ouders moeten in de eerste twee jaar gewoon niet zoveel op hun telefoon kijken. Er worden nu zoveel momenten gemist. Hoe vaak zie je niet ouders achter een wandelwagen op hun telefoon, terwijl hun kind rondkijkt en daarin niet gezien wordt. Juist dan moet je als ouder paraat staan voor als je kind wijst en reageert op geluid, bijvoorbeeld een blaffend hondje. Dan zeg jij: “Ja, dat is een hondje.” Dáár leert een kind van. Of in speeltuinen, daar zie je ouders een schommel duwen en ondertussen op hun telefoon kijken. Op die manier geef je je kind alleen het instrumentele, de schommel, maar niet het samenspelen en het voordoen waar kinderen zoveel van leren.”
‘Jazeker. En terecht, blijkt uit meerdere onderzoeken. Wanneer de ouder in de eerste jaren meer zijn telefoon gebruikt, dan heeft het kind een minder snelle taalontwikkeling. Oftewel: hoe minder input, hoe minder taalontwikkeling
‘Ja, regelmatig hoor ik ouders zeggen: “Mijn kind eet beter als ‘ie voor de tv zit.” Dat vind ik heel erg zonde, want uit veel onderzoeken komt naar voren dat familieroutines heel erg belangrijk zijn. Met een baby moet je eigenlijk al routines creëren voor later. Dus gezellig samen eten zonder telefoons of tv is belangrijk, want dan leert een baby dat eten geen individuele aangelegenheid is, maar een moment waarop mensen met elkaar samenzijn en praten.
En naar bed brengen, ook dat moet een heel goede routine zijn: een flesje, samen een boekje lezen, samen tandenpoetsen en naar bed. Wanneer daar ook nog een filmpje bij komt om het tandenpoetsen beter te laten verlopen, dan is dat geen goed onderdeel van de routine, blijkt uit de opgestelde richtlijnen en het reviewartikel. De tablet of telefoon is dan niet meer dan een tool. Wel eentje die “goed” werkt, want kinderen worden naar mijn mening instant zombies.’
‘Ja, jonge kinderen zijn heel druk bezig met audiovisuele integratie: dat wat ze zien, moet geïntegreerd worden met wat ze horen en dat moet dan een geheel vormen. Een televisie op de achtergrond werkt in dit proces als een stoorzender, ook als een baby slaapt. Ook zie je vaak wanneer ouders de tablet uitzetten, dat kinderen - ook heel jonge kinderen - onkarakteristiek kunnen reageren. Extreem boos, bijvoorbeeld. Daarnaast worden ze onrustig, slapen ze minder goed en kunnen ze minder goed gekalmeerd worden.’
‘In een onlangs verschenen reviewartikel, met daarin alle tot nu toe verschenen papers over de effecten van mediagebruik bij baby’s en kinderen onder de 2 jaar, is de conclusie heel duidelijk: het is beter om jonge kinderen geen media te laten gebruiken. Het brengt hen niets positiefs. Overigens plaats ik daarbij wel een kanttekening, want ik wil ouders ook weer niet bang maken. Een kind voor een schermpje zetten biedt ouders wel een uitkomst als ze echt even iets moeten doen en dat kan op zich geen kwaad. Uit een ander onderzoek blijkt mediagebruik door kinderen ouderschapsstress te verminderen. Verwacht als ouder echter niet dat het kind iets van het scherm leert, bijvoorbeeld een taal. Als er nog geen basistaal is, kunnen kinderen niet zomaar een andere taal leren zonder interactie. Van filmpjes als 'this is an apple’ komt eigenlijk niets echt aan bij kinderen onder de 2.’
‘Dat is helaas moeilijk te onderzoeken, simpelweg omdat er nauwelijks een controlegroep van kinderen beschikbaar is die zonder mobiele telefoons opgroeit. Wel blijkt uit ander onderzoek dat telefoongebruik van de ouders slecht is voor de taalontwikkeling van een kind op latere leeftijd.
Zelf ben ik bezig met een vervolgonderzoek waarbij we het experiment uitvoeren wanneer de baby’s 6 maanden en 9 maanden oud zijn. We hebben daarvoor een pool gevormd van moeders zonder stressklachten, en een tweede pool van moeders met stressklachten, een postnatale depressie of angst. Ik heb het idee, maar dat moeten we nog verder analyseren, dat de kinderen van de tweede groep moeders wat heftiger reageren of minder goed herstellen.’
‘Enerzijds is het hoopvol om te zien dat uit de metingen van hersengolven blijkt dat de band tussen moeder en kind - in elk geval voor de korte termijn - weer snel herstelt. Maar de stress en de negatieve gevoelens van de baby zien we niet herstellen. Het is het heel naar om te zien dat bijna alle kindjes na het experiment van slag zijn. Dat die telefoon zo’n grote impact heeft, was ook voor mij als moeder - en heel veel andere moeders - echt een eyeopener. Voor veel van hen was het bijna alsof ik een interventie met ze had gedaan. Veel moeders zeiden na afloop: “Ik zou willen dat alle ouders dit eens ervaren.”’
En daarna zag je dat baby’s binnen dertig seconden eerst proberen aandacht te krijgen, bijvoorbeeld door ergens naar te wijzen, en dan naar de moeder te kijken van “hallo waarom kijk je niet?”. Dus ze wilden interactie. Op een gegeven moment haalden ze alles uit de kast om weer de aandacht van de moeder te krijgen. En als dat niet lukte, zagen we de kinderen echt helemaal in de stress raken en boos, of verdrietig worden. Een aantal kinderen raakte dusdanig in paniek, dat we het experiment zelfs hebben moeten stoppen - terwijl de moeder maar twee minuutjes op de telefoon zat, echt heel kort. Ik vond dat echt wel heel schokkend. Bovendien bleken de meeste kinderen tijdens de laatste twee minuten spelen nog steeds niet zo vrolijk te zijn als dat ze in het begin waren.’
‘Bij de baby’s zagen we heel duidelijk een still-face effect: zodra de moeder op de telefoon keek, was er meestal even zo’n moment van: oh?
Bekijk het oorspronkelijke experiment:
‘We hebben het gedrag van de baby bestudeerd en de mate van neurosynchroniteit gemeten, dus het op dezelfde golflengte komen. Hiervoor hebben we de moeder en de baby electroden opgedaan tijdens een experiment waarin spel tussen moeder en kind werd afgewisseld door twee minuten op de telefoon kijken - geïnspireerd op het bekende still-face experiment uit de jaren 70. In dit experiment raakten de baby’s helemaal overstuur wanneer de moeders met een uitdrukkingsloos gezicht naar ze staarden en niet reageerden op pogingen van de baby om contact te maken. In mijn onderzoek hebben we de still-face nagebootst door moeders op een mobiele telefoon te laten kijken. We zagen de neurosynchronie omlaaggaan wanneer de moeder op haar telefoon keek en omhoogschieten op het moment dat er weer samen werd gespeeld. Precies zoals we verwachtten.’
Meer tips over het gebruik van media met jonge kinderen vind je op de websites Mediawijsheid.nl en van het Nederlands Jeugdinstituut
Ouders vragen soms om meer foto’s en updates van hun kind als het op de opvang is. Het gevolg hiervan is dat pedagogisch medewerkers veel tijd op de tablet doorbrengen. Leg aan ouders uit dat wanneer een pedagogisch medewerker een foto verstuurt of schema’s invult op de tablet, zij al die tijd niet met de kinderen bezig is.
Jonge kinderen pikken meer op in face-to-face interactie met een volwassene. Moet je kiezen tussen zelf een liedje zingen of Juf Roos op het scherm laten zingen, dan is het altijd beter om zelf te zingen.
Ga in gesprek met ouders en leg uit dat heel jonge kinderen nog niets kunnen leren van de tv, ook geen (tweede) taal. Kinderen worden ook niet rustig van een beeldscherm, dat is een mythe.
‘Voorschoolse programma’s? Nee, ouders moeten gewoon niet zoveel op hun telefoon kijken’
‘Van eerder onderzoek leerden we dat de hersenen van twee mensen die met elkaar in gesprek zijn synchroniseren. Denk aan hersengolven die in een bepaald ritme op-en-neer gaan. Het blijkt dat hersengolven vooral gaan synchroniseren als je het leuk hebt met elkaar. Anders gezegd: dat je op één lijn komt te zitten. Synchronisatie lijkt echt een maat voor connectie te zijn, ook bij moeder en kind. Alle eerdere onderzoeken op dit terrein, tezamen met onderzoek naar synchronisatie tussen moeder en baby en de mate van sensitiviteit van de moeder, heb ik allemaal gebruikt en gedacht: laten we eens kijken wat er met de baby gebeurt als de moeder op de telefoon kijkt.
We verwachten overigens dezelfde uitkomsten te zien bij vaders - en dat zouden we ook graag willen onderzoeken - maar in de praktijk blijken vaders minder tijd te hebben en zijn ze lastiger te vinden voor een onderzoek met hun baby.’
En, wat gebeurt er met de connectie tussen moeder en kind?
Heb je enig idee wat de effecten op de langere termijn zijn?
Wat kunnen we leren van jouw onderzoek?
En hoe gedroegen de baby’s zich als hun moeder op de telefoon keek?
Het effect van een moeder die in plaats van naar haar baby op haar telefoon kijkt, is te vergelijken met dat in het bekende still-face experiment uit de jaren 70, laat neurowetenschapper Marion van den Heuvel overtuigend zien. En zijn beeldschermen volgens haar slecht of juist leerzaam voor jonge kinderen?
Mama, waarom kijk je niet?
De Universiteit van Nederland maakte deze video waarin Marion van den Heuvel vertelt over haar onderzoek.
Video over onderzoek
Scroll naar beneden
onderzoek
7,5 min.
Annelies van der Woude
Wat bracht je op het idee voor je onderzoek naar het effect van telefoongebruik door moeders?
Naar inhoudsopgave
Naar het volgende artikel
De Universiteit van Nederland maakte deze video waarin Marion van den Heuvel vertelt over haar onderzoek.
Video over onderzoek
Deel deze pagina:
‘De serie Babies op Netflix heb ik zelf gekeken toen ik zwanger was van mijn zoontje Flynn. Je ziet een aantal baby’s opgroeien in hun eerste jaar en krijgt ondertussen interessante wetenschappelijke feiten te horen. Echt een aanrader voor (aanstaande) ouders.’
‘Het boek Het Babybrein is geschreven door mijn collega-onderzoeker en mentor Sabine Hunnius (en Michiel van Elk). Zij heeft alle wetenschappelijke kennis over het babybrein samengevat in dit prettig te lezen boekje.’
Lees- en kijktip van Marion van den Heuvel
Meer tips over het gebruik van media met jonge kinderen vind je op de websites Mediawijsheid.nl en van het Nederlands Jeugdinstituut
Ouders vragen soms om meer foto’s en updates van hun kind als het op de opvang is. Het gevolg hiervan is dat pedagogisch medewerkers veel tijd op de tablet doorbrengen. Leg aan ouders uit dat wanneer een pedagogisch medewerker een foto verstuurt of schema’s invult op de tablet, zij al die tijd niet met de kinderen bezig is.
Jonge kinderen pikken meer op in face-to-face interactie met een volwassene. Moet je kiezen tussen zelf een liedje zingen of Juf Roos op het scherm laten zingen, dan is het altijd beter om zelf te zingen.
Ga in gesprek met ouders en leg uit dat heel jonge kinderen nog niets kunnen leren van de tv, ook geen (tweede) taal. Kinderen worden ook niet rustig van een beeldscherm, dat is een mythe.
Kom je als professional bij gezinnen thuis, dan weet je dat elk gezin zijn eigen normen en waarden heeft - ook als het gaat om beeldschermgebruik. Maak jij het weleens mee dat ouders heel andere opvattingen hebben over beeldschermgebruik bij hun kind dan jij? Als je dat aankaart, kan dit al snel als een oordeel overkomen. Hoe pak je het wel goed aan? Welke vragen stel je? Hoe ga je het gesprek aan?
Deel je ervaringen en tips met andere professionals op het channel 'Veiligheid in gezinnen' van Augeo op 1SociaalDomein.
Hoe doe jij dat?
Beeldscherm-tips
In het nieuws hoor je vaak dat scholen aan zet zijn en dat er voorschoolse programma’s moeten komen, terwijl ik denk: nee, ouders moeten in de eerste twee jaar gewoon niet zoveel op hun telefoon kijken. Er worden nu zoveel momenten gemist. Hoe vaak zie je niet ouders achter een wandelwagen op hun telefoon, terwijl hun kind rondkijkt en daarin niet gezien wordt. Juist dan moet je als ouder paraat staan voor als je kind wijst en reageert op geluid, bijvoorbeeld een blaffend hondje. Dan zeg jij: “Ja, dat is een hondje.” Dáár leert een kind van. Of in speeltuinen, daar zie je ouders een schommel duwen en ondertussen op hun telefoon kijken. Op die manier geef je je kind alleen het instrumentele, de schommel, maar niet het samenspelen en het voordoen waar kinderen zoveel van leren.”
‘Voorschoolse programma’s? Nee, ouders moeten gewoon niet zoveel op hun telefoon kijken’
Maak je je veel zorgen over de taalontwikkeling?
‘Jazeker. En terecht, blijkt uit meerdere onderzoeken. Wanneer de ouder in de eerste jaren meer zijn telefoon gebruikt, dan heeft het kind een minder snelle taalontwikkeling. Oftewel: hoe minder input, hoe minder taalontwikkeling
‘Ja, regelmatig hoor ik ouders zeggen: “Mijn kind eet beter als ‘ie voor de tv zit.” Dat vind ik heel erg zonde, want uit veel onderzoeken komt naar voren dat familieroutines heel erg belangrijk zijn. Met een baby moet je eigenlijk al routines creëren voor later. Dus gezellig samen eten zonder telefoons of tv is belangrijk, want dan leert een baby dat eten geen individuele aangelegenheid is, maar een moment waarop mensen met elkaar samenzijn en praten.
En naar bed brengen, ook dat moet een heel goede routine zijn: een flesje, samen een boekje lezen, samen tandenpoetsen en naar bed. Wanneer daar ook nog een filmpje bij komt om het tandenpoetsen beter te laten verlopen, dan is dat geen goed onderdeel van de routine, blijkt uit de opgestelde richtlijnen en het reviewartikel. De tablet of telefoon is dan niet meer dan een tool. Wel eentje die “goed” werkt, want kinderen worden naar mijn mening instant zombies.’
Tegelijk lijkt het scherm ook een tovermiddel om onrust weg te nemen.
‘Ja, jonge kinderen zijn heel druk bezig met audiovisuele integratie: dat wat ze zien, moet geïntegreerd worden met wat ze horen en dat moet dan een geheel vormen. Een televisie op de achtergrond werkt in dit proces als een stoorzender, ook als een baby slaapt. Ook zie je vaak wanneer ouders de tablet uitzetten, dat kinderen - ook heel jonge kinderen - onkarakteristiek kunnen reageren. Extreem boos, bijvoorbeeld. Daarnaast worden ze onrustig, slapen ze minder goed en kunnen ze minder goed gekalmeerd worden.’
Zijn er ook effecten op sociaal en cognitief gebied?
Uit verschillende wetenschappelijke studies naar het effect van beeldschermen op de ontwikkeling van heel jonge kinderen komt als advies: tot 2 jaar geen beeldschermen. Dat is ook de richtlijn van het World Health Organization (WHO). Een groep Franse onderzoekers onder wie artsen, raadt een minimale leeftijd van 3 jaar aan. In dit artikel wordt de haalbaarheid daarvan betwijfeld.
Op Mediaopvoeding.nl en Mediawijsheid.nl kunnen Nederlandse ouders informatie vinden over verantwoord beeldschermgebruik.
Advies beeldschermgebruik door jonge kinderen
‘Uit onderzoek blijkt ook dat mediagebruik door kinderen ouderschapsstress vermindert’
‘In een onlangs verschenen reviewartikel, met daarin alle tot nu toe verschenen papers over de effecten van mediagebruik bij baby’s en kinderen onder de 2 jaar, is de conclusie heel duidelijk: het is beter om jonge kinderen geen media te laten gebruiken. Het brengt hen niets positiefs. Overigens plaats ik daarbij wel een kanttekening, want ik wil ouders ook weer niet bang maken. Een kind voor een schermpje zetten biedt ouders wel een uitkomst als ze echt even iets moeten doen en dat kan op zich geen kwaad. Uit een ander onderzoek blijkt mediagebruik door kinderen ouderschapsstress te verminderen. Verwacht als ouder echter niet dat het kind iets van het scherm leert, bijvoorbeeld een taal. Als er nog geen basistaal is, kunnen kinderen niet zomaar een andere taal leren zonder interactie. Van filmpjes als 'this is an apple’ komt eigenlijk niets echt aan bij kinderen onder de 2.’
Iets anders: wat doet mediagebruik door heel jonge kinderen zelf met hen?
‘Dat is helaas moeilijk te onderzoeken, simpelweg omdat er nauwelijks een controlegroep van kinderen beschikbaar is die zonder mobiele telefoons opgroeit. Wel blijkt uit ander onderzoek dat telefoongebruik van de ouders slecht is voor de taalontwikkeling van een kind op latere leeftijd.
Zelf ben ik bezig met een vervolgonderzoek waarbij we het experiment uitvoeren wanneer de baby’s 6 maanden en 9 maanden oud zijn. We hebben daarvoor een pool gevormd van moeders zonder stressklachten, en een tweede pool van moeders met stressklachten, een postnatale depressie of angst. Ik heb het idee, maar dat moeten we nog verder analyseren, dat de kinderen van de tweede groep moeders wat heftiger reageren of minder goed herstellen.’
Heb je enig idee wat de effecten op de langere termijn zijn?
‘Enerzijds is het hoopvol om te zien dat uit de metingen van hersengolven blijkt dat de band tussen moeder en kind - in elk geval voor de korte termijn - weer snel herstelt. Maar de stress en de negatieve gevoelens van de baby zien we niet herstellen. Het is het heel naar om te zien dat bijna alle kindjes na het experiment van slag zijn. Dat die telefoon zo’n grote impact heeft, was ook voor mij als moeder - en heel veel andere moeders - echt een eyeopener. Voor veel van hen was het bijna alsof ik een interventie met ze had gedaan. Veel moeders zeiden na afloop: “Ik zou willen dat alle ouders dit eens ervaren.”’
Wat kunnen we leren van jouw onderzoek?
‘De baby’s haalden alles uit de kast om weer de aandacht van de moeder te krijgen’
En daarna zag je dat baby’s binnen dertig seconden eerst proberen aandacht te krijgen, bijvoorbeeld door ergens naar te wijzen, en dan naar de moeder te kijken van “hallo waarom kijk je niet?”. Dus ze wilden interactie. Op een gegeven moment haalden ze alles uit de kast om weer de aandacht van de moeder te krijgen. En als dat niet lukte, zagen we de kinderen echt helemaal in de stress raken en boos, of verdrietig worden. Een aantal kinderen raakte dusdanig in paniek, dat we het experiment zelfs hebben moeten stoppen - terwijl de moeder maar twee minuutjes op de telefoon zat, echt heel kort. Ik vond dat echt wel heel schokkend. Bovendien bleken de meeste kinderen tijdens de laatste twee minuten spelen nog steeds niet zo vrolijk te zijn als dat ze in het begin waren.’
‘Bij de baby’s zagen we heel duidelijk een still-face effect: zodra de moeder op de telefoon keek, was er meestal even zo’n moment van: oh?
En hoe gedroegen de baby’s zich als hun moeder op de telefoon keek?
‘We hebben het gedrag van de baby bestudeerd en de mate van neurosynchroniteit gemeten, dus het op dezelfde golflengte komen. Hiervoor hebben we de moeder en de baby electroden opgedaan tijdens een experiment waarin spel tussen moeder en kind werd afgewisseld door twee minuten op de telefoon kijken - geïnspireerd op het bekende still-face experiment uit de jaren 70. In dit experiment raakten de baby’s helemaal overstuur wanneer de moeders met een uitdrukkingsloos gezicht naar ze staarden en niet reageerden op pogingen van de baby om contact te maken. In mijn onderzoek hebben we de still-face nagebootst door moeders op een mobiele telefoon te laten kijken. We zagen de neurosynchronie omlaaggaan wanneer de moeder op haar telefoon keek en omhoogschieten op het moment dat er weer samen werd gespeeld. Precies zoals we verwachtten.’
‘Van eerder onderzoek leerden we dat de hersenen van twee mensen die met elkaar in gesprek zijn synchroniseren. Denk aan hersengolven die in een bepaald ritme op-en-neer gaan. Het blijkt dat hersengolven vooral gaan synchroniseren als je het leuk hebt met elkaar. Anders gezegd: dat je op één lijn komt te zitten. Synchronisatie lijkt echt een maat voor connectie te zijn, ook bij moeder en kind. Alle eerdere onderzoeken op dit terrein, tezamen met onderzoek naar synchronisatie tussen moeder en baby en de mate van sensitiviteit van de moeder, heb ik allemaal gebruikt en gedacht: laten we eens kijken wat er met de baby gebeurt als de moeder op de telefoon kijkt.
We verwachten overigens dezelfde uitkomsten te zien bij vaders - en dat zouden we ook graag willen onderzoeken - maar in de praktijk blijken vaders minder tijd te hebben en zijn ze lastiger te vinden voor een onderzoek met hun baby.’
Wat bracht je op het idee voor je onderzoek naar het effect van telefoongebruik door moeders?
Marion van den Heuvel
is onderzoeker bij Tranzo, Scientific Center of Care and Wellbeing van Tilburg University. In haar onderzoek focust zij op een gezonde, fijne toekomst voor kinderen en hun ouders.
En, wat gebeurt er met de connectie tussen moeder en kind?
Bekijk het oorspronkelijke experiment:
Het effect van een moeder die in plaats van naar haar baby op haar telefoon kijkt, is te vergelijken met dat in het bekende still-face experiment uit de jaren 70, laat neurowetenschapper Marion van den Heuvel overtuigend zien. En zijn beeldschermen volgens haar slecht of juist leerzaam voor jonge kinderen?
Mama, waarom kijk je niet?
onderzoek
7,5 min.
Annelies van der Woude