Veiligheid

• ‘Ik mocht komen spelen en ook slapen bij mijn familie en buren als het thuis niet goed ging. Die uitlaatklep in een “normaal” gezin was heel helpend voor mij.’
• ‘Ik vond het moeilijk om vrienden te maken op mijn nieuwe school, doordat ik het in die periode best wel zwaar had. Mijn docent Engels was superchill was voor mij. Hij heeft mij heel erg geholpen door gewoon te zeggen: “Wil je tussen de middag je huiswerk maken? Oké, dat mag je gewoon in mijn lokaal doen.” Zo hoefde ik in de pauze niet alleen op het schoolplein te staan.’
• ‘Toen het bij ons thuis ’s avonds weer een keer helemaal niet goed ging, ben ik opgehaald door mijn tante. Ik kon toen daar slapen en zij bracht me ’s ochtends naar school. Ook zorgde ze voor een lunchpakketje. Ik voelde echt dat zij er voor mij was.’
• ‘Wat me echt raakte, was dat de psycholoog me bij ons laatste gesprek een speksteen gaf die ze zelf had gemaakt. Zo kon ik het gevoel van veiligheid dat ik bij haar had altijd weer oppakken. Ook liet ze bij ons afscheid haar emoties zien en zaten we uiteindelijk samen te huilen. Dat maakte het afscheid voor mij heel bijzonder.’

Praktische steun

• ‘Ik had een docente van wie ik boeken kreeg omdat ze wist dat ik zelf geen geld had om die te kopen.’ 
• ‘Ik heb weleens kleren gekregen van vriendinnen. Zo kon ik toch meedoen met de mode en werd ik niet het buitenbeentje op school.’
• ‘Van mijn gezinsvoogd kreeg ik op mijn verjaardag een lief kaartje met een H&M-cadeaubon. En zij meldde ons aan bij een initiatief waarmee we gratis een sinterklaascadeautje mochten uitkiezen.’

Extra aandacht

• ‘Ik vond het fijn als een professional regelmatig een appje stuurde, gewoon om te vragen hoe het ging. Of als ik een toets moest doen of een wedstrijd had gehad.’  
• ‘Mijn mentor van klas 5/6 stond altijd voor me klaar als ik even met hem wilde praten in de pauze of na school. Hij is zelfs een keer een les uit gestapt om met mijn gezinsvoogd te kunnen praten. Met deze mentor heb ik ook na mijn examen nog een tijdje contact gehouden.’
• ‘Wij hadden thuis allemaal drukke agenda’s. Onze gezinsvoogd besloot toen om zelfs in de avond en op vrije dagen naar ons toe te komen.’
• ‘Ik ben een tijdje bij een psycholoog geweest die echt heel fijn was. Na afloop van een moeilijk gesprek gaf ze me een knuffel.’
• ‘Een politieagent die ‘s nachts bij mij was geweest na een melding dat het niet goed met mij ging, appte me de volgende ochtend dat ik altijd contact met hem mocht opnemen. Echt heel fijn dat hij dat liet weten. Ik heb ook een keer meegemaakt dat de politieagenten Mario Kart met me gingen spelen toen het heel erg slecht met me ging. Zo hielpen ze me de nacht toch goed door te komen.’
• ‘De advocaat van een van mijn ouders regelde bij een rechtszaak waarbij wij ook gehoord werden warme chocolademelk voor ons.’
• ‘Vroeger had ik last van woede-uitbarstingen, maar ik werd niet voor niets zo boos. Lange tijd was daar geen aandacht voor. Pas op de middelbare school vroeg de conciërge aan mij: “Wat maakt jou zo boos?” En hij probeerde me te kalmeren. Dat heeft mij enorm geholpen.’