Augeo magazine - Over veilig opgroeien

AUGEO MAGAZINE - HET ONLINE TIJDSCHRIFT OVER VEILIG OPGROEIEN

OVERZICHT

REACTIES

AUTEUR: ARTURO PERIN

‘Befana, Iftar, Ramadan, Suikerfeest, Babbo Natale, Sint Maarten, Paasbulten, Carnaval, Offerfeest, Sinterklaas en Kerstmis. Dit zijn de feesten en tradities die in ons gezin worden gevierd. “Hoe meer zielen hoe meer vreugd” is in ons geval “hoe meer geloven, hoe meer feesten.”

Babbo Natale

Als je vertelt dat je pleegkinderen hebt, vragen mensen soms: “Waar begin je aan?” Wij weten dat pleegzorg ook plezier en een verrijking in je leven betekent. Je krijgt niet alleen kinderen in huis, maar óók hun achtergrond en familie.

Ik groeide als katholieke Italiaan in Zuid-Limburg op met het Limburgse carnaval. Maar ook met het Italiaanse la Befana, een goede fee die rond Driekoningen cadeautjes brengt aan kinderen, en het Italiaanse kerstfeest Babbo Natale. Mijn vrouw groeide als protestantse Drentse boerendochter op met Sint-Maarten, Sinterklaas en de Paasbulten (traditionele paasvuren). Door onze oudste pleegdochter Makbule kwamen daar islamitische feesten bij.

Geen moslimgezin

Voor ouders is het moeilijk als ze hun kind moeten missen bij belangrijke feesten. Helemaal als het kind opgroeit bij een gezin met een andere achtergrond. De eerste keer dat wij hiermee geconfronteerd werden, was bij de kennismaking met de ouders van Makbule.

We ontmoetten elkaar bij Bureau Jeugdzorg. Daar zaten we: een duidelijk boze Turkse vader, een verdrietige Turkse moeder, de voogd, een tolk en wij, de pleegouders in spe.

Een van de eerste dingen die de vader vroeg, was of er echt geen moslimgezin was. Vervolgens eiste hij dat zijn dochter verschoond bleef van kerst, als ze bij ons ging wonen. Dat was lastig, legden wij uit, want we zijn christelijk en vieren het kerstfeest.

Als Italiaan kon ik me voorstellen dat het moeilijk voor hen was. Vroeger vierden wij thuis ook andere feesten dan mijn Nederlandse klasgenootjes. We konden wel beloven dat we zijn dochter respect voor de islam en haar Turkse achtergrond zouden meegeven, maar ze maakt ook deel uit van ons gezin. En daardoor krijgt ze te maken met de Nederlandse tradities in ons gezin. Dit gaf in het begin de nodige spanningen, maar gaandeweg leerden we elkaar kennen en respecteren.

Boeken over de islam

We lazen boeken over islamitische opvoeding en over de islam in vergelijking met het christendom. We bespraken met Makbules vader de Turkse cultuur en gebruiken. We benadrukten steeds dat we ons in zijn positie konden verplaatsen.

Als Zuid-Europeaan sta je toch anders in het leven dan mensen in West-Europa. Mijn ouders komen zelf uit een arm, bergachtig gebied in Italië. Makbules familie leeft ook op het platteland van kleinschalige akkerbouw en veeteelt. Bij alles benadrukten wij dat we respect hadden voor haar Turkse cultuur en religie. Het enige dat we weigerden, was haar een hoofddoek om te doen. Dat vonden wij een beslissing die Makbule zelf moest nemen.

Feestvieren

De eerste keer dat we een feest meevierden met haar familie, was het Suikerfeest. Makbule woonde toen bijna een jaar bij ons. Het is gebruikelijk dat kinderen bij hun ouders en andere oudere familieleden langsgaan. Dus deden wij dat ook. Ik denk dat haar vader en moeder het waardeerden dat wij bij hen langskwamen. De gewone bezoeken waren allemaal bij ons thuis, nooit bij hen.Nu, acht jaar later, viert onze pleegdochter kerst met ons. Wij bezoeken met ons hele gezin haar ouders tijdens islamitische feestdagen. Bijvoorbeeld tijdens de Ramadan, om het vasten te breken met de iftar-maaltijd. We vieren het Suikerfeest en het Offerfeest mee. Ik heb al een paar lekkere recepten met schapenvlees uitgeprobeerd, want ook dat hoort erbij. In alles doe en deel je mee, zelfs in de gastvrijheid van haar Turkse familie.

Naar Turkije

De rest van Makbules familie woont in midden-Anatolië, ver weg van alles. Stoffige zandweggetjes, lemen huizen, schaapskudden met herders op ezels en koeien die met de hand worden gemolken. We zijn er nu drie keer geweest, met ons hele pleeggezin.

De eerste keer ging Makbule met haar volwassen Turkse nicht uit Nederland en mijn vrouw Wilma op bezoek. Haar nicht kende de taal en de gebruiken en kon tolken voor Makbule. Het welkom was zo warm en hartelijk dat we daarna met ons hele pleeggezin op bezoek zijn gegaan.

Als we komen, wordt hun mooiste kamer voor ons vrijgemaakt. Oma is dolgelukkig dat ze haar kleindochter in de armen kan sluiten. De negen ooms en tantes die in het dorp wonen, zijn blij om haar te zien, maar bijna net zo blij dat ook wij er weer zijn.

Moskeebezoek

De gastvrijheid, het respect en de vriendelijkheid die we er ervaren, is onvoorstelbaar. De dagen dat we er zijn, vormen we echt onderdeel van hun familie. Dat betekent thee drinken, eten, thee drinken, op visite, thee drinken en moskeebezoek. Een van de ooms is namelijk ook de imam van het dorp. Ik, als christen, mag mee in het vrijdagmiddaggebed en de Nacht van de Wonderen, een bijzondere avond voor moslims, drie maanden voor het begin van de ramadan.

Zo kan een pleegkind een poort openen naar een nieuwe wereld en cultuur. Waar je bij hotels veel geld betaalt om het ‘echte Turkije’ te kunnen zien vanuit een bus, krijgen wij het in de schoot geworpen.

Acceptatie

Makbule groeit niet exclusief op in een Nederlands pleeggezin. Ze kent haar achtergrond en familie en hoeft zich geen vreemde te voelen. Niet bij ons en niet bij haar Turkse familie. Dit is enorm belangrijk voor de ontwikkeling en acceptatie van onze pleegdochter en ook een verrijking voor ons en de andere pleegkinderen. Zij groeien op met respect voor andere geloven en tradities.

Eigenlijk leven we van feest naar feest. We beginnen met kerst en la Befana, reizen via Carnaval en Pasen richting Sint Maarten en Sinterklaas, met als leuke en lekkere tussendoortjes het Suikerfeest en het Offerfeest. Het heerlijke eten en de feesten zijn mooi meegenomen.’

ACHTERGROND