Augeo magazine - Over veilig opgroeien

AUTEUR:

DEBORAH LIGTENBERG

Ze besloten een muur op te trekken om de jongeren te beschermen tegen de boze buitenwereld: de refozuil. Er werden reformatorische scholen opgericht waar uit reformatorische schoolboeken werd geleerd. Jongeren als ik werden er met reformatorische bussen naartoe gebracht. Zo hoefden we niet met onkerkelijken in contact te komen.

We hadden reformatorische kranten en tijdschriften en geen televisie. We wisten weinig van de buitenwereld, behalve dat die boos en gevaarlijk was, en dat de vrouwen er broeken en oorbellen droegen.

Toen ik in Leiden zou gaan studeren aan een niet-christelijke universiteit, meende ik me te moeten voorbereiden op heidenen die me van mijn geloof zouden afbrengen. Daarom nam ik een baantje als serveerster in het ‘goddeloze Zoutelande’. Daar had men aanvankelijk inderdaad de pik op me, maar vooral omdat ik als enige elke zondag vrij kreeg.

De buitenwereld bleek veel minder eng

In Leiden had niemand problemen met mijn geloof. De buitenwereld bleek veel minder eng dan ik dacht. Waar was ik al die tijd voor gewaarschuwd?

Ik begaf me steeds meer buiten de paden en ontdekte dat er aantrekkelijkere manieren waren om tegen het leven aan te kijken. Dat daar meer steekhoudende argumenten voor waren, dan voor de idee van een toornige Schepper die geen zonde door de vingers ziet.

Mijn ouders neem ik niets kwalijk. Ze hadden volgens mij voor een deel ook niet door wat ons op school allemaal werd verteld. Dat ik zo voor popmuziek ben gewaarschuwd, bijvoorbeeld, terwijl ze daar zelf in hun jeugd ook naar luisterden.

Respect

We waren thuis niet zo praterig, maar door mijn boek ‘Dorsvloer vol confetti’, is dat ten goede veranderd. Mijn ouders vinden het heel erg dat ik niet meer geloof, maar er is wel een zekere mate van respect.

Ik heb een goede tijd gehad op mijn refoschool. Toch ben ik ervoor dat hij wordt opgeheven. Als je een kind naar een reformatorische of Islamitische school stuurt, en het betekent dat hij geen andersdenkende hoeft tegen te komen, dan vind ik dat geen goed idee.

Ik zie mezelf graag als liberaal, maar heb moeite met ‘vrijheid van onderwijs’. Je kunt het vrijheid noemen dat ouders volledig mogen bepalen wat een kind leert, maar ik kan een besloten school toch moeilijk als een uiting van vrijheid zien.

Vrijheid om te kiezen

Een kind is te jong om zelf voor een geloof te kiezen, en moet die keuze niet ook nog via school opgedrongen krijgen. Hij moet de vrijheid hebben om kennis te maken met wat er nog meer is. Daarom ben ik voor openbaar onderwijs voor iedereen, betaald uit algemene middelen.

Kinderen moeten kennis nemen van het verschijnsel religie (in alle soorten en maten) vanuit een neutraal standpunt. Buiten de gewone schooltijden kunnen ouders op eigen kosten hun kinderen nog naar een koran- of bijbelschool sturen. Die vrijheid moet er ook zijn.’

‘Eind jaren zestig, tien jaar voordat ik geboren werd, hadden veel Nederlanders massaal de kerk verlaten. De Bevindelijk gereformeerde kerken, waar mijn ouders lid van waren, hadden nog relatief weinig last van leegloop, maar men was er wel enorm bang voor.

SCHRIJFSTER FRANCA TREUR:

‘Vrijheid om te kiezen’